PONIEDZIAŁEK-12.04

TEMATYKA ,,CUDA I DZIWY’’- (12.04- 16.04)

• Karta pracy, cz. 3, nr 70- Ilustracje planet

 

Wyjaśnianie pojęcia Układ Słoneczny.

Dziecko ogląda obrazek przedstawiający Układ Słoneczny. Rodzic tłumaczy czym jest Układ Słoneczny. Układ Słoneczny to Słońce i osiem krążących wokół niego planet. Dziecko wymienia nazwy planet, następnie rodzic opowiada, która planeta jest największa (Jowisz), która najmniejsza (Merkury), która znajduje się blisko Ziemi (Wenus), a która jest na samym końcu Układu Słonecznego (Neptun).

Prawidłowe posługiwanie się liczebnikami porządkowymi w zakresie dziesięciu – Zabawa Pierwszy, drugi.

Rodzic rozkłada zdjęcia planet, które znajdują się w Układzie Słonecznym. Prosi dziecko, aby ułożyło planety od tej, która jest najbliżej Słońca do tej, która jest najdalej. Dziecko wymienia: Pierwszy jest Merkury, drugą planetą jest Wenus, trzecia planeta to Ziemia itd. Każdą z planet opisuje z wyglądu.

Rozmowa na temat kosmosu.

Dziecko ogląda zdjęcie kosmosu. Opisuje obrazek. Rodzic pyta: Co to jest kosmos? Dziecko zastanawia się nad pytaniem i odpowiada na podstawie własnych przemyśleń.

Kosmos to olbrzymia przestrzeń, która nas otacza; inaczej zwana wszechświatem.

Dziecko dzieli słowo kosmos na sylaby (5-latki) lub na głoski (6-latki). Układa z liter wyraz kosmos.

Zabawa dydaktyczna - Jak powstał wszechświat?

Rodzic nawiązuje do Wielkiego Wybuchu, mówiąc:

Na początku wszechświat był mały, ściśnięty. Dopiero wybuch sprawił, że wszechświat się rozszerzył, powstały nowe ciała niebieskie – planety, gwiazdy… Kosmos jest cały czas w ruchu, rozszerza się.

Rodzic rysuje na lekko napompowanym balonie (małej kulce) kilka gwiazd i planet blisko siebie. Następnie pompuje balon. Dziecko widzi, że gwiazdy i planety oddalają się od siebie.

• Słuchanie opowiadania Schima Schimmela pt: ,,Dzieci Ziemi- pamiętajcie”

Gdzieś w najgłębszej aksamitnej czerni wszechświata krąży cudownie błękitny świat. Z daleka wygląda on jak prześliczna, niebiesko-biała, zamglona marmurowa kula. Ale im bardziej się zbliżamy, tym więcej widzimy kolorów – czerwienie, brązy, żółcie i wszystkie odcienie zieleni. Jest wiele światów unoszących się w przestrzeni, ale ten świat jest szczególny. To nie jest zwykły świat. Są bowiem na nim zwierzęta. Miliardy zwierząt. Więcej zwierząt niż wszystkich gwiazd, które mrugają z nocnego nieba. A wszystkie owe zwierzęta są dziećmi tego świata. Ponieważ ten świat jest ich Matką. My zaś nazywamy go Matką Ziemią. Zwierzęta nie są same na Matce Ziemi. Żyją tu również ludzie. Miliardy ludzi. Jest ich więcej niż gwiazd, które mrugają z nocnego nieba. Oni także są dziećmi Matki Ziemi. Tak więc zwierzęta i ludzie, i Matka Ziemia – to jedna wielka rodzina. I bawią się tu delfiny. I śpiewają ptaki. I tańczą gazele. I żyją ludzie. W najgłębszej aksamitnej czerni wszechświata krąży rodzina Matki Ziemi. I zwierzęta pamiętają. One pamiętają Matkę Ziemię z czasów, zanim pojawili się na niej ludzie. Pamiętają czas, gdy lasy były gęste, bujne i zielone. Gdy oceany i rzeki, i jeziora były przejrzyste i krystalicznie czyste. Gdy niebo było jasne i tak błękitne. Zwierzęta pamiętają też chwile, kiedy ujrzały pierwszych ludzi. Na początku zaledwie kilku. Ale potem coraz więcej i więcej, aż ludzie rozeszli się po całej Matce Ziemi. Mimo to nadal zwierząt było więcej niż ludzi. I ludzie dzielili się Matką Ziemią ze zwierzętami. Jeszcze pamiętali, że zwierzęta są ich siostrami i braćmi. Jeszcze pamiętali, że stanowią cząstkę jednej wielkiej rodziny. I zwierzęta, i ludzie – to oczy i uszy, i serce Matki Ziemi. Więc kiedy bawiły się delfiny, bawiła się Matka Ziemia. Kiedy śpiewały ptaki, Matka Ziemia śpiewała. Kiedy tańczyły gazele, Matka Ziemia tańczyła. A kiedy ludzie kochali, kochała i Matka Ziemia. Mijały lata, rodzili się ludzie. Coraz więcej i więcej, i więcej. Aż wreszcie ludzi było więcej niż zwierząt. I ludzie zapomnieli. Zapomnieli dzielić się ze zwierzętami ziemią i wodą, i niebem Matki Ziemi. Zapomnieli, że zwierzęta to ich siostry i bracia. Zapomnieli, że wszyscy są cząstką jednej wielkiej rodziny Matki Ziemi. Ludzie zapomnieli. Ale zwierzęta pamiętały. Wiedziały, że kiedyś będą musiały ludziom o tym przypomnieć .I teraz każdego dnia nasze siostry i bracia przypominają. Bo kiedy bawią się delfiny, ludzie pamiętają. Kiedy śpiewają ptaki, także pamiętają. Kiedy tańczą gazele, także pamiętają. A kiedy ludzie będą pamiętać, będą też kochać.

• Rozmowa na temat opowiadania. Wypowiedzi dzieci na temat wyglądu Ziemi, jej mieszkańców, ich postępowania.

Karty pracy cz.3, nr 71.